امروز بحران آب، به یک چالش ملی تبدیل شده که به تصمیم‌گیری‌های قاطع و اقدام‌ فوری نیاز دارد.دیگر زمان هشدار و انتقاد از شرایط گذشته نیست. اگر اقدامات لازم به‌درستی اجرا نشوند، تأمین آب به یکی از بزرگ‌ترین معضلات اقتصادی و اجتماعی تبدیل خواهد شد.در وضعیت کنونی دیگر نمی‌توان بحران آب را تنها با پروژه‌های عمرانی و سدسازی حل کرد. تغییر اقلیم، رشد جمعیت و افزایش نیاز‌های صنعتی و کشاورزی، شرایطی را ایجاد کرده است که نیازمند مدیریت علمی و سختگیرانه منابع آب است.از حدود سه دهه قبل عنوان می‌شد باید اصلاح الگوی مصرف، کاهش هدررفت، بازچرخانی آب، تغییر روش‌های کشاورزی و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین در دستورکار قرار بگیرد و حالا می‌گوییم دیگر زمان برای فکر کردن نیست و اجرای این موارد باید در اولویت قرار گرفته و از همین امروز عملیاتی شود. ضمن این‌که موفقیت این اقدامات، تنها در صورتی ممکن خواهد بود که هم دولت و هم مردم، برای مدیریت بهتر آب همکاری کنند.در بسیاری از کشور‌های کم‌آب، بازچرخانی و تصفیه فاضلاب شهری و صنعتی، به یک منبع اصلی تأمین آب تبدیل شده است. اما در ایران، این موضوع هنوز به‌طور کامل اجرایی نشده و تنها در برخی شهر‌ها و صنایع، تصفیه پساب مورد توجه قرار گرفته است.آب مصرف‌شده در بخش‌های صنعتی و خانگی، در بسیاری از موارد قابل بازیافت و استفاده مجدد است، اما عدم سرمایه‌گذاری مناسب، نبود قوانین الزام‌آور و مقاومت برخی بخش‌ها در برابر این تغییرات، باعث شده که حجم زیادی از این آب به‌صورت تصفیه‌نشده ازدست برود.الزام صنایع به استفاده ازپساب‌های تصفیه‌شده و گسترش تصفیه‌خانه‌های شهری، می‌تواند بخشی از بحران را کاهش دهد.با این‌که هرسال با کم‌شدن سطح آب‌های سدها و منابع زیرزمینی، انگشت اتهام به سمت آسمان و کاهش نزولات می‌رود اما باید پذیرفت یکی از چالش‌های بزرگ درمدیریت آب کشور،هدررفت بالای آن در شبکه‌های توزیع شهری و صنعتی است.سال‌هاست که عنوان می‌شود بخش قابل‌توجهی از منابع آبی، پیش ازرسیدن به مصرف‌کننده نهایی، در لوله‌های فرسوده، سیستم‌های انتقال ناکارآمد و مدیریت نادرست توزیع از بین می‌رود. این موضوع نه‌تنها در شهر‌های بزرگ، بلکه در مناطق روستایی هم مشکل‌آفرین شده است.