اتحادیه اروپا در ماه‌های اخیر در خصومت علیه ایران حتی ازآمریکا نیز سبقت گرفته و با طرح اتهامات واهی اختلافات سیاسی را از مرحله سیاسی به مرحله امنیتی کشانده است. برای نمونه می‌توان به رویکرد آنها در حمایت از ادعای واهی امارات درخصوص جزایرایرانی اشاره کرد یاازنادیده گرفتن اقدامات سازنده ایران درارتباط با نمایش صلح‌آمیز بودن برنامه‌های هسته‌ای نوشت که در سفر آقای گروسی به ایران کاملا مشهود بود.‌بنابراین می‌توان گفت اتحادیه اروپا واقعیت‌ها را نادیده می‌گیرد و در ادامه خصومت‌ورزی قطعنامه اخیررامطرح کرده است.البته این قطعنامه‌ها دست جمهوری اسلامی را درخصوص افزایش توان هسته‌ای در مسیر صلح‌آمیز باز خواهد کرد. همان‌طور که مسئولان جمهوری اسلامی ایران نیز اعلام کردند، از این پس ما از سانتریفیوژ‌های بیشتری در صنایع هسته‌ای و در مسیر اهداف صلح‌آمیزی که با آنها معتقد هستیم، استفاده خواهیم کرد. دلیل خصومت اتحادیه اروپا با جمهوری اسلامی ایران نیز به ادعای خود آنها، این است که جمهوری اسلامی در رابطه با جنگ اوکراین به روسیه کمک تسلیحاتی کرده و موشک در اختیار این کشور قرار داده؛ در حالی که هیچ شواهدی دال بر این مسأله وجود ندارد و حتی رئیس‌جمهور اوکراین نیز اعلام کرده که هیچ موشکی از سوی ایران به روسیه تحویل داده نشده است. با این حال برخلاف مستنداتی که نشان‌دهنده رویکرد سازنده و صلح‌آمیز جمهوری اسلامی ایران است، اتحادیه اروپا اقداماتی را علیه جمهوری اسلامی ایران انجام می‌دهد.این در حالی است که آمریکا و اتحادیه اروپا به اوکراین موشک‌های دوربرد می‌دهند تابتواندخاک روسیه راهدف قراردهد.علاوه بر این، آنها سلاح‌های بسیار پیشرفته را در اختیار رژیم‌صهیونیستی قرار می‌دهند. برخلاف این رویکرد، آنها ایران را متهم می‌کنند که به روسیه موشک داده است. متأسفانه آنها معاملات تسلیحاتی را برای خود جایز و جلوگیری از آتش‌بس را مباح می‌دانند و با این رویکرد متناقض، کمپانی‌های تولید سلاح خود را با فروش سلاح به اوکراین و رژیم‌صهیونیستی در مسیر درآمدزایی قرار می‌دهند اما در این شرایط از جمهوری اسلامی ایران می‌خواهند که معاملات تسلیحاتی انجام ندهد. 
به این ترتیب در مجموع نباید این برخورد‌های اتحادیه‌های اروپا رافراموش کرد.در واقع ما باید پرونده قطوری را که نشان‌دهنده خصومت‌های این اتحادیه است، مورد توجه قرار دهیم. برای مقابله با این اقدامات نیز به نظر می‌رسد باید ارتباطات خود را با برخی اعضای اتحادیه اروپا که از وجود دیکتاتوری در داخل این اتحادیه نگران هستند، افزایش دهیم و با کشور‌هایی مانند مجارستان، لهستان و... وارد مذاکره شویم. واقعیت این است که اتحادیه اروپا این روز‌ها نامتعهد است و دیکتاتوری دو کشور آلمان و فرانسه با حمایت انگلیس که خارج از اتحادیه است بر بقیه اعضای اتحادیه اعمال می‌شود‌؛ بنابراین ما باید دیپلماسی خود را در مسیر تقویت ارتباط با کشور‌های اروپایی که از دیکتاتوری اتحادیه ناراضی هستند، جهت بدهیم و درعین حال در مقاطع خاص باید تدابیر لازم را برای تنبیه کشور‌هایی مانند آلمان،فرانسه وانگلیس درنظر بگیریم.دراین بین نباید فراموش کرد که تردیدی وجود ندارد تمام اقداماتی که علیه ایران می‌شود،درجهت منافع رژیم‌صهیونیستی و تأمین امنیت اسرائیل است. به عبارت دیگر، این مسأله که امروز آمریکا و چند کشور اروپایی مانند آلمان و فرانسه در مقابل جامعه جهانی ایستاده‌اند، برای حمایت از رژیم‌صهیونیستی است. به همین دلیل به همان میزان که رژیم‌صهیونیستی ضربه می‌خورد، این کشور‌ها نیز به لحاظ بین‌المللی و افکارعمومی بیش ازگذشته منفورمردم جهان خواهندشدوقطعا آثاروتبعات این رویکرد رادرآینده حس خواهندکرد.البته خوشبختانه جامعه جهانی در حال رسیدن به این جمع‌بندی است که بایدراه خودراازحامیان اصلی رژیم‌صهیونیستی جدا کند. در این خصوص باید به قطعنامه‌ای که اعضای غیردائم شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه رژیم‌صهیونیستی در شورای امنیت مطرح کردند و از سوی آمریکا وتو شد، اشاره کرد یا می‌توان رأی دادگاه کیفری لاهه علیه نتانیاهو و گالانت رامورد توجه قرار داد که از اتمام دوره برتری آمریکا و رژیم‌صهیونیستی درمجامع بین‌المللی ونهاد‌های جهانی حکایت دارد. درواقع اراده شکل گرفته در بین کشور‌های جهان به‌زودی سبب خواهد شد که تعلیق واخراج رژیم‌صهیونیستی ازسازمان ملل و دیگر نهاد‌های بین‌المللی در دستور کار جامعه جهانی قرار بگیرد. 

محسن پاک‌آیین | کارشناس ارشد حوزه روابط بین‌الملل